من یه زنم ولی به خدا آدمم آدم

باورتون بشه که الان بعده یک ربع گریه اونم جلوی یکی از مدیرام ( همون مدیری که در پست 28 اردیبهشتم ) دارم این متنو می نویسم باورتون نمیشه مثله همیشه دیگه شونه هام خسته نیست احساس خالی بودن می کنم ولی پشیمونی پشیمونی از اینکه چرا نتونستم اشکامو که واقعا ناخوداگاه جلوی دونفر جاری شدن کنترل کنم . فکر می کنم که دیگه هرگز نتونم تو روشون نگاه کنم وااااااااااااااااااای خدای بزرگ من و گریه منی که حتی تو مرگه عزیزترین کسم نتونستم گریه کنم اونقدر قوی بودم که همه واسم حرف درآورده بودن که اصلا از مرگش ناراحت نیستم منی که با وجود آتش وجودم که الان بعد گذشت 5 سال هنوز خاموش نشده و از دوری اون هر لحظه بیتاب تر می شم و بعضی وقتها فکر می کنم که واقعا دیگه نمی تونم دوریشو تحمل کنم چرا حالا چرا باید اینقدر ضعیف شده باشم که بخوام جلوی دونفر اونم از جنس مرد نتونم اشکامو که مثله اون کولاکولاها تو سرند پیتی سیلاب داشت درست می کرد کنترل کنم . خدای من ولی ازت ممنونم که اون مدیر و به قسمت ما فرستادی می دونم همیشه به فکر من هستی واسه همینم اونو فرستادی تا من زیادم حس نکنم که تنهام امروز وقتی در برابر حرف ناحقه بقیه خواستم حقیقت و بگم و اجازه ندادند تازه بهم توهینم کردند تنها چیزی که باز تونستم بگم این بود که واگذارتون می کنم به خدا خدا خودش شاهده بر هر هر فعل و ذاتی وقتی با واکنش بدتری در برابر اسم خدا روبرو شدم نمی دونم چرا ناخوداگاه به سمت اتاقه مدیری رفتم که ای کاش اون مدیر عامل بود یه دفعه دیدم حرفهامو زدم و گریه هامم کردم واقعا دسته خودم نبود ولی حس می کنم خیلی خالی شدم خالی قلبم دیگه سنگینی نمی کنه ولی دلم بازم یکم گریه می خواد جدی می گم دلم هنوز می خواد گریه کنم هنوز یه بغضه خنثی نشده که مثله خرچنگ هی تو وجودم بالا و پائین میره و گاهی اوقات انگار با دستاش گلومو فشار میده هست که نیاز به یه جای خلوت داره خدای من نذار دیگه از این اشتباها بکنم . حس می کنم الان متولد شدم . آخه یکی بوده که بخواد واقعا با تفکر به حرفام گوش بده و واقعا بفهمه که بابا چی می گم اون تو این دو سه سال تنها کسی بود که درد دله رنجدیدمو فهمید و با ذره ذره احساس تنهایی و بدبختی یک زن به نام من زجر کشید . نمی دونم امیدوارم اشتباه نکرده باشم امیدوارم واقعا همونطوری که نشون میداد که درکم می کنه درک کرده باشه . دلم نمی خواد به این موضوعها فکر کنم چرا که ناامیدم می کنه والان یواش یواش حس مس کنم شونه هام دارن خسته می شن و من ناامید . سر خودخواهی و منیت  یه عده  مرد ما زنها باید از زندگیمون  ناامید بشیم باید سر خورده بشیم. خدای بزرگ من یه زنم یک زن که زبونش فارسیه ولی دلش تمام زبونهای عالمه از توی نگاهاشون می فهمه . اگه آدم دلش دریا باشه نیازی به فهمیدن و نفهمیدن زبونه نیست . مهم برقراری ارتباطه و ما فارسها خیلی راحت تر می تونیم ارتباط برقرار کنیم ولی ........ اصلا بی خیال . گفته می خواد با مدیرام دعوا کنه ولی من می دونم ............... که طوری از من پیشش می گن که نظر ایشونم نسبت به من عوض میشه همونطور که تا حالا همه و همه تو کارخونمون نظر همدیگرو راجع به من عوض کردن و می کنن . نمی دونم چرا هیچ کس با من راه نمیاد هر کاری می کنم از هر روشی وارد میشم باز حرف در میارن و اذیتم می کنند انگار اصلا با من پدرکشتگی دارن آخ خدای بزرگ . اینا فکر می کنن منم مثله اونها حقوق درست وحسابی میگیرم واسه همین دارن می سوزن ولی اگه فیش حقوقیمونو مقایسه کنیم خواهیم دید ۱۰۰۰۰۰۰    ریال کجا و ۳۰۰۰۰۰۰ ریال کجا تازه حقوق کمشونو من گفتم . احساس تنفر ندارم ولی دلم خیلی شکسته داشتم فکر می کردم اگه منم یکروز از این شهر خارج شم شاید ................. نمی دونم تنها چیزی که الان باعث میشه فکر کنم که باید تحمل کنم خدای من باید برم سر صحنه ولی اصلا روحیه خوبی ندارم دارم از فشار روحی خفه میشم والبته از گرما .

و این منم زنی تنها

در آستانه فصلی