یه ماچه گنده به اندازه آسمون

شاید غرور گاهی اوقات بهمون اجازه نمی ده که بخوایم از خوبیهای کسی به نحوی که طرف واقعا دلش می خواد و انتظار داره قدردانی کنیم خوب منم با اینکه یه ستارم ولی خوب زیاد اهله صحبت کردن نیستم صحبت کردن حوصلمو سر می بره دلم می خواد از طریق نوشته با دیگران ارتباط برقرار کنم ستاره کاغذی اگه ندیدید می تونید به من رجوع کنید.

دیگه نمی خواستم تو این وبلاگ چیزی بنویسم ولی امروز وقت آزاد زیاد داشتم و از اونجایی که مریضی به نام نوشتن در من موج می زنه مجبور شدم بازم بنویسم .

ولی اینبار رنگ نوشته هام با همه نوشته ها فرق می کنه اینبار می خوام از کسی که همیشه حمایتم کرده و وادارم کرده که به زورم که شده برم جلو .

داشتم پیشه خودم فکر می کردم اگه اون نبود من شاید هرگز حوصله انجام هیچ کاری رو نداشتم ولی حالا برای خوشحال کردن اون خودمو مجبور می کنم که کسالت و افسردگی و دپ و مپ بذارم کنار و کاری کنم که اون دوست داره .

و شاید من باید ازش ممنون باشم جدی می گم

و در اینجا توی این وبلاگ چون می دونم که به وبلاگم سر می زنه ازش تشکر می کنم و بابت همه اذیت هایی که ناخواسته بوده ازش عذر خواهی می کنم و یه تشکر جانانه همراهه یه ماچ گنده برا تمام زحمتهای که واقعا با جون و دل بدون هیچ چشمداشتی واسم میکشه .